Leczenie implantologiczne, zwane również „wszczepieniem implantu zęba”, polega na wprowadzeniu sztucznego korzenia zęba (śruby tytanowej, czyli implantu) do kości Pacjenta. Na takim sztucznym korzeniu osadzana jest potem korona protetyczna, zaś całość stanowi nowy ząb, który zastępuje ten utracony w przebiegu próchnicy czy chorób miazgi. Na kilku implantach możliwa jest jednoczesna również odbudowa wielu utraconych zębów. Takie zabiegi rekonstrukcji ubytków wielozębowych wymagają wspólnego planowania leczenia przez lekarza chirurga oraz protetyka.

Implantologia to trudne leczenie, do którego wykonania niezbędna jest specjalistyczna wiedza i doświadczenie lekarza implantologa. Przebiega ono w kilku etapach, z czego najważniejsze to staranne zaplanowanie leczenia przez specjalistę chirurgii stomatologicznej. Lekarz planując zabieg implantacji ocenia ogólny stan zdrowia Pacjenta, choroby przewlekłe, przyjmowane leki, stan tkanki kostnej i dziąsła, które będą otaczać implant, oraz przyszłe położenie korony w zgryzie ustawionej na implancie. Kolejnym krokiem jest przeprowadzenia leczenia, które również jest kilkuetapowe. Najpierw wszczepia się implant, czyli sztuczny korzeń,  po kilkutygodniowym okresie gojenia wkręca się tzw. śrubę gojącą, której zadaniem jest uformowanie dziąsła naokoło implantu. Na samym końcu lekarz montuje koronę protetyczną, którą Pacjent może swobodnie gryźć pokarmy.

Opis implantacji nie bez przesady wydaje się być skomplikowany dla Czytelnika, gdyż implantolog musi wykazać się niemałym doświadczeniem, aby osiągnąć sukces leczenia w bezpieczny dla Pacjenta sposób, a sam implant zęba musi dobrze zrosnąć się z kością, zanim lekarz będzie mógł wykonać kolejne czynności.

Przygotowanie do leczenia implantologicznego, zabiegi regeneracyjne kości

Implant zęba najczęściej umiejscawia się w miejscu zęba, który jest zniszczony procesem próchnicowym do tego stopnia, że nie ma możliwości, aby go odbudować w sposób zachowawczy lub protetyczny. Również zęby po nieprawidłowym leczeniu kanałowym ze zmianami zapalnymi w kości, których powtórne leczenie kanałowe jest ryzykowne lub nieopłacalne finansowo, są przyczyną konieczności implantacji. Najczęściej lekarz implantolog zmaga się z trudnymi warunkami klinicznymi          (np. słabą, zniszczoną procesem zapalnym kością), których jakość musi poprawić, aby zapewnić właściwe utrzymanie implantu. Kość w miejscu,  w którym ma być wszczepiony implant, może być niewystarczająco gęsta lub przepełniona komórkami stanu zapalnego. Celem regeneracji kości otaczającej implant, lekarz przeprowadza tzw. zabiegi regeneracyjne, polegające na wykonaniu przeszczepów własnych tkanek do rany powstałej po usunięciu chorego zęba, stosując przeszczepy autogenne (własną kość pobraną z innej części jamy ustnej lub ciała), fibrynę bogatopłytkową (tzw. PRF – platelet rich fibrynogen) z własnej krwi Pacjenta, lub wykorzystując syntetyczne materiały kościozastępcze. Zabiegi te mają na celu wzmocnienie okolicy kości pod wszczepienie implantu. Dobór metody regeneracyjnej najlepiej pozostawić lekarzowi, gdyż jego zadaniem jest takie przygotowanie miejsca do wszczepienia implantu, aby mógł on się dobrze zrosnąć z kością i służyć przez wiele lat. Do czasu zagojenia się rany, Pacjent ma wykonaną tymczasową szynę, która uzupełnia braki w uzębieniu. Szyna ta jest estetyczna, wygodna w użytkowaniu, a co najważniejsze - można ją wyjąć w dowolnej chwili celem umycia po posiłku.